Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Όνειρα καλοκαιρινής νύχτας

alt Κάτι σαν χρονογράφημα στο τέλος του καλοκαιριού
-
Ονειρεύτηκα ότι οι άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους. Έτσι απλά, βγήκαν στους δρόμους. Δεν φώναζαν συνθήματα, δεν μιλούσαν καν. Ήταν όμως εκεί, εκατομμύρια άνθρωποι σαν εσένα, σαν κι εμένα. Δεν έφευγαν. Εκατομμύρια άνθρωποι στους δρόμους κι ο ήχος της σιωπής τους ήταν πιο δυνατός από την πιο δυνατή κραυγή.
Ήταν άνθρωποι με λευκά πανώ και λευκές σημαίες. Το λευκό δεν σήμαινε παραδίνομαι. Το λευκό σήμαινε: δεν σας αντέχω άλλο. Κι ήταν τόσοι πολλοί αυτοί οι άνθρωποι και τόσο δυνατή η κραυγή της σιωπής τους που σκόρπισε μακριά τις μαριονέτες που μας κυβερνούν.
Ονειρεύτηκα ότι ήρθε μια μεγάλη βροχή. Ήταν μια παράξενη βροχή γιατί πήγαινε όπου εκείνη ήθελε. Για μια φορά πλημμύρισαν μόνο τα ρετιρέ και κάτι τεράστιες βίλλες φτιαγμένες πάνω σε πληγές δάσους ή θάλασσας. Αυτές έγιναν κομματάκια. Μαζί μ’ όλα τα άχρηστα αυτή η μεγάλη βροχή παρέσυρε και ξέβρασε στη θάλασσα όλα τα παλιά κι όλα τα σάπια.
Ονειρεύτηκα πως φύσηξε αέρας δυνατός. Σήκωσε ψηλά στον ουρανό όλα τα σκουπίδια, και μαζί σήκωσε γλείφτες, εκμεταλλευτές, απατεώνες, παρουσιαστές ειδήσεων και μαυρογιαλούρους. Τους πήρε όλους και τους σήκωσε. Πώς έγινε και τους ξεχώρισε τους σκάρτους ο αέρας, δεν ξέρω. Έτσι γίνεται στα όνειρα όμως...
Ονειρεύτηκα ότι μάθαμε λέει με κάποιο τρόπο να αγαπάμε αυτό που βλέπουμε γύρω μας, να αγαπάμε τους άλλους, να αγαπάμε τον ίδιο τον εαυτό μας. Ό,τι νάναι βλέπει κανείς στα όνειρα...
Ονειρεύτηκα ότι κάποιος ήρθε και μας πήρε από το χέρι. Έτσι, σαν μικρά παιδιά. Ονειρεύτηκα ότι έδιωξε τους κακούς. Όχι όλους. Ποτέ δεν μπορείς να τους διώξεις όλους. Ονειρεύτηκα ότι άρχισε να μας μαθαίνει ξανά να ονειρευόμαστε...
Ύστερα το όνειρο άλλαξε και δεν υπήρχε κανείς. Δεν υπήρχε κανείς να μας βγάλει από κει, απ’ το σκοτάδι. Κι ήμασταν ακόμη μικρά παιδιά. Αλλά επειδή ήμασταν μικρά παιδιά δεν είχαμε πρόβλημα να πιαστούμε από το χέρι και να πάμε λίγο πιο κει. Και λίγο πιο κει. Και λίγο παραπέρα. Και μετά αρχίσαμε να βλέπουμε φως.
Ξύπνησα κουρασμένος.
Δύσκολη δουλειά να ονειρεύεσαι σε τέτοιες εποχές.

Γρηγόρης Παπαδογιάννης


ΑΝΑΡΤΗΘΗΚΕ ΣΤΟ EYELANDS ΤΟΝ ΑΥΓΟΥΣΤΟ ΤΟΥ 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου