Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Του έρωτα και της ζωής

ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ

E-mail Εκτύπωση PDFalt 

γράφει η Δέσποινα Μουζουράκη

Ο χρόνος που γρήγορα περνά θαρρείς  πως στένεται εξ αιτίας της απραξίας μας, μου είπε η Θάλεια το πρωί της Τετάρτης όταν πέρασε απ το σπίτι για ένα καφέ.
Όμως εκείνη την πρόσταζε η νιότη να κάνει γρήγορα, κι ο έρωτας το ίδιο, να δώσει στην πνοή του ανέμου το θρόισμα των φύλλων, να υποτάξει της ζωής τους θανάτους απλώνοντας όνειρα.
Κι άπλωνε όνειρα, λέει, στο πέλαγος σαν να 'τανε  σεντόνια, σαν να 'τανε φτερούγες των πουλιών που ισορροπούνε πάνω απ’ τη θάλασσα.
Οι κεραυνοί την άφηναν ανέγγιχτη, προάγγελοι της σταγόνας, συλλογιόταν, κι άρπαξε ένα για να βροντά του χάρου.
Όταν ύστερα ήρθε η ζωή, ζωή την είπε, ο έρωτας του έρωτα στην πατρίδα της άνοιξης. Και τώρα την κοιτούσε στα γελαστά του μάτια, την ελπίδα, το ταξίδι του ονείρου, την πνοή τ’ ανέμου. Τώρα αισθάνονταν αθάνατη, λουσμένη φως, έτοιμη για το ταξίδι στον όμορφο κόσμο με τ’ ανθισμένα ζουμπούλια και τις απλωτές θάλασσες.
Τώρα αγκάλιασαν τα ποτάμια το πέλαγος, η θάλασσα ανθίζει τα λουλούδια της άμμου και κείνα έσμιξαν με  την αθώρητη καρδιά του ήλιου. Η ευτυχία απόχτησε χρώμα, η ελευθερία μουσική, τα λόγια έγιναν νανούρισμα κι ο ίσκιος αντάμωσε το κορμί.
Το χθες με το αύριο συμπορεύονται στην αχτίδα της σκέψης που σύναξε μια- μια τις στιγμές, σχεδιάζοντας το πανωφόρι του  ήλιου. Ο πόνος κι ο δισταγμός προσέκρουσαν στο ξημέρωμα που πρόβαλε απ’ το σκοτάδι. Η ανάμνηση κι η ελπίδα έσυραν την άμαξα στο βάθος του ουρανού που ξανάσμιξε το σύμπαν.
Γεννήθηκε η ζωή κι ο κόσμος όλος από την αρχή γεννήθηκε, ξεπλένοντας την αμαρτία του μέσα στα γελαστά της μάτια.
-
ΑΝΕΒΗΚΕ ΣΤΟ EYELANDS ΤΟΝ ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟ ΤΟΥ 2013

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου